Halloo,
Haha, meteen al weer een blog. Wilde even melden dat ik vandaag mijn paspoort met visum al heb binnengekregen! Bij het consulaat zeiden ze dat hij vrijdag waarschijnlijk zou komen, maar ik heb m nu dus al. :) Nu alleen nog afwachten waar ik heen ga. En dan kan naar de VS! :D
Liefs,
ps. Ik heb van een aantal gehoord dat ze niet weten hoe dat werkt met reacties geven dus hier de uitleg:
Klik op reacties. Dan moet je een profiel kiezen. Je kunt via een google account reageren maar ook gewoon met naam (kwam er achter dat ik de instellingen moest veranderen). Hoop dat het zo wat duidelijker is.;p
woensdag 27 juli 2011
dinsdag 26 juli 2011
Visa Approved!
Hallo allemaal,
Hier is dan eindelijk de langverwachte eerste blog. Zoals jullie bijna allemaal inmiddels wel weten, ga ik volgend jaar een jaar High School volgen in de Verenigde Staten. Het is nu helemaal definitief dat ik er heen ga. Gisteren moest ik naar de Amerikaanse ambassade om mijn visum aan te vragen. Maar laat ik eerst eens bij het begin beginnen.
Er wordt me vaak gevraagd waarom ik dit nou eigenlijk wil doen. Nou o.a. omdat ik nog niet echt een idee heb (/had) wat voor studie ik wil volgen. Wel weet ik dat ik later iets wil doen wat internationaal is. En dus moet je dan goed in Engels zijn. Nou kan ik dat allemaal wel goed verstaan, maar het spreken vind ik nog wat lastig. Ook is het om mezelf te bewijzen dat ik mezelf wél kan redden als ik er alleen voor sta. Dat is misschien nog wel de reden die het meest voor mij geld. Misschien klinkt het wat raar, maar voor mezelf is het heel logisch.:) En nou ja, het lijkt me gewoon een super avontuur om mee te maken! Het lijkt me ook erg interessant om een andere cultuur te leren kennen. En de laatste reden: om er even een jaar tussenuit te zijn.;p
En waarschijnlijk vraag je je nu af waar ik dan heen ga. Maar dat weet ik op dit moment nog niet. Het kan zo zijn dat ze (EF, de organisatie waarmee ik naar de VS ga) me straks bellen en vertellen dat ze een gezin voor me hebben gevonden. (want ik ga idd bij een gast gezin wonen) Zelf ga ik er gewoon vanuit dat als ik te horen krijg waar ik heen ga, dat ik de volgende dag moet vliegen. Dus ben ik nu al druk bezig met lijstjes opstellen van wat allemaal mee moet, adressen van vrienden, en de rest wat allemaal nog moet gebeuren.
Waarom het zo lang duurt, zal ik ook even uitleggen. Misschien is er wel een gastgezin al voor mij gevonden, maar heeft de school mij nog niet geaccepteerd. Ook kan het zijn dat de mensen van het gastgezin eerst wachten met het opgeven als gastgezin tot hun zoon of dochter toegelaten is op college Als dit dan niet het geval is, is er ook geen kamer vrij. Best wel logisch dus.
Nou ik heb nu alles dus gehad. Toen ik me opgegeven heb, kreeg ik allemaal formulieren opgestuurd die ik moest invullen. Dit waren allemaal vragen zodat ze wisten wat voor iemand ik ben. Deze formulieren zijn namelijk naar Amerika gestuurd en krijgen de gezinnen te zien. Voordat de formulieren zijn opgestuurd, heb ik eerst nog een interview gehad. Dit interview werd afgenomen door iemand die zelf ook een jaar High School heeft gedaan in de VS. Eerst ging ze van alles vertellen met mijn ouders er nog bij en later mochten zij weg zodat zij het interview bij mij kon afnemen (wel in het Engels natuurlijk). Vond het interview eigenlijk helemaal niet erg, vond het wel gezellig.:) De volgende dag kreeg ik al een telefoontje dat ik was geaccepteerd voor het programma. Ik was echt zoooo blij! Ik heb serieus staan springen toen ik de telefoon weer ophing.
Toen kon ik dus mijn paspoort aanvragen en wachten op de papieren van het visum en de voorbereidingsbijeenkomst in Leusden. (kan best zijn dat ik nog wat vergeet, maar sommige dingen zijn ook alweer een tijdje geleden).
Gisteren ben ik dus naar de Amerikaanse ambassade geweest voor het visum. Ik ging buiten voor het hek maar in de rij staan met alle spullen die ik nodig had. Toen ik aan de beurt was werd mijn naam gevraagd en mocht ik het hek door naar de volgende rij voor een hokje (weet het goeie woord er niet voor). Ik stond in de rij tussen wat jongens en een meisje in die college gingen volgen in Amerika. Daar dus nog even mee gezellig mee gepraat. Toen ik aan de beurt was in dat hokje werden mijn papieren en formulier in een mapje met een nummer erop gezet. Ik moest mijn horloge afdoen en dacht dat ze met zo'n apparaat me nog moesten controleren, want degenen voor mij moesten dat wel allemaal zag ik. Nou ja, vond t ook niet erg ofzo, maarja.. Dus toen mocht ik doorlopen naar het gebouw zelf en moest wachten tot mijn nummer op het bord verscheen. Toen ik aan de beurt was moest ik mijn papieren en paspoort afgeven aan de meneer achter het glas. Hij bekeek ze en zei ineens: Dus do komst út Bombats? Haha echt geniaal. Wat bleek, hij had in Drachten gewoond en had kennissen in Boornbergum. Was wel heel erg toevallig dus. Toen alle papieren goed waren gekeurd, vingerafdrukken had gezet en had bijbetaald voor het visum, mocht ik weer gaan zitten en wachten tot mijn nummer weer werd opgeroepen. Toen ik weer werd opgeroepen kwam ik bij een ander 'glas'. Deze mevrouw was wel Engels en stelde een paar vragen zoals of ik al een gezin had en of mijn ouders het er mee eens waren dat ik dit ging doen. Na de vragen zei ze: Visa Approved en wenste ze me veel succes.:) Was echt heel blij, want ik was nogal zenuwachtig. Kwam ook door al die bewaking daar en omdat het daar gewoon erg streng is. Als er iets verkeerd was gegaan had ik weer een nieuwe afspraak moeten maken en dat zou dan weer een maand duren. En zou ik dus niet naar de VS mogen. Maar ik krijg mijn visum vrijdag toegestuurd dus vanaf dan kan ik weg! Heb er echt heel erg veel zin in. Natuurlijk ga ik iedereen missen. Maar bekijk het zo: het is maar 10 maanden en dan kom ik weer gewoon thuis.:)
Volgensmij was dit het wel voor zover. Oh ja: ik ga mn best doen om zoveel mogelijk van mijn ervaringen te bloggen, maar ik weet nu al dat dat soms dus misschien niet gaat lukken. Just so you know.
Reacties zijn natuurlijk ook van harte welkom. Ik hou je niet tegen.:)
Liefs,
Hier is dan eindelijk de langverwachte eerste blog. Zoals jullie bijna allemaal inmiddels wel weten, ga ik volgend jaar een jaar High School volgen in de Verenigde Staten. Het is nu helemaal definitief dat ik er heen ga. Gisteren moest ik naar de Amerikaanse ambassade om mijn visum aan te vragen. Maar laat ik eerst eens bij het begin beginnen.
Er wordt me vaak gevraagd waarom ik dit nou eigenlijk wil doen. Nou o.a. omdat ik nog niet echt een idee heb (/had) wat voor studie ik wil volgen. Wel weet ik dat ik later iets wil doen wat internationaal is. En dus moet je dan goed in Engels zijn. Nou kan ik dat allemaal wel goed verstaan, maar het spreken vind ik nog wat lastig. Ook is het om mezelf te bewijzen dat ik mezelf wél kan redden als ik er alleen voor sta. Dat is misschien nog wel de reden die het meest voor mij geld. Misschien klinkt het wat raar, maar voor mezelf is het heel logisch.:) En nou ja, het lijkt me gewoon een super avontuur om mee te maken! Het lijkt me ook erg interessant om een andere cultuur te leren kennen. En de laatste reden: om er even een jaar tussenuit te zijn.;p
En waarschijnlijk vraag je je nu af waar ik dan heen ga. Maar dat weet ik op dit moment nog niet. Het kan zo zijn dat ze (EF, de organisatie waarmee ik naar de VS ga) me straks bellen en vertellen dat ze een gezin voor me hebben gevonden. (want ik ga idd bij een gast gezin wonen) Zelf ga ik er gewoon vanuit dat als ik te horen krijg waar ik heen ga, dat ik de volgende dag moet vliegen. Dus ben ik nu al druk bezig met lijstjes opstellen van wat allemaal mee moet, adressen van vrienden, en de rest wat allemaal nog moet gebeuren.
Waarom het zo lang duurt, zal ik ook even uitleggen. Misschien is er wel een gastgezin al voor mij gevonden, maar heeft de school mij nog niet geaccepteerd. Ook kan het zijn dat de mensen van het gastgezin eerst wachten met het opgeven als gastgezin tot hun zoon of dochter toegelaten is op college Als dit dan niet het geval is, is er ook geen kamer vrij. Best wel logisch dus.
Nou ik heb nu alles dus gehad. Toen ik me opgegeven heb, kreeg ik allemaal formulieren opgestuurd die ik moest invullen. Dit waren allemaal vragen zodat ze wisten wat voor iemand ik ben. Deze formulieren zijn namelijk naar Amerika gestuurd en krijgen de gezinnen te zien. Voordat de formulieren zijn opgestuurd, heb ik eerst nog een interview gehad. Dit interview werd afgenomen door iemand die zelf ook een jaar High School heeft gedaan in de VS. Eerst ging ze van alles vertellen met mijn ouders er nog bij en later mochten zij weg zodat zij het interview bij mij kon afnemen (wel in het Engels natuurlijk). Vond het interview eigenlijk helemaal niet erg, vond het wel gezellig.:) De volgende dag kreeg ik al een telefoontje dat ik was geaccepteerd voor het programma. Ik was echt zoooo blij! Ik heb serieus staan springen toen ik de telefoon weer ophing.
Toen kon ik dus mijn paspoort aanvragen en wachten op de papieren van het visum en de voorbereidingsbijeenkomst in Leusden. (kan best zijn dat ik nog wat vergeet, maar sommige dingen zijn ook alweer een tijdje geleden).
Gisteren ben ik dus naar de Amerikaanse ambassade geweest voor het visum. Ik ging buiten voor het hek maar in de rij staan met alle spullen die ik nodig had. Toen ik aan de beurt was werd mijn naam gevraagd en mocht ik het hek door naar de volgende rij voor een hokje (weet het goeie woord er niet voor). Ik stond in de rij tussen wat jongens en een meisje in die college gingen volgen in Amerika. Daar dus nog even mee gezellig mee gepraat. Toen ik aan de beurt was in dat hokje werden mijn papieren en formulier in een mapje met een nummer erop gezet. Ik moest mijn horloge afdoen en dacht dat ze met zo'n apparaat me nog moesten controleren, want degenen voor mij moesten dat wel allemaal zag ik. Nou ja, vond t ook niet erg ofzo, maarja.. Dus toen mocht ik doorlopen naar het gebouw zelf en moest wachten tot mijn nummer op het bord verscheen. Toen ik aan de beurt was moest ik mijn papieren en paspoort afgeven aan de meneer achter het glas. Hij bekeek ze en zei ineens: Dus do komst út Bombats? Haha echt geniaal. Wat bleek, hij had in Drachten gewoond en had kennissen in Boornbergum. Was wel heel erg toevallig dus. Toen alle papieren goed waren gekeurd, vingerafdrukken had gezet en had bijbetaald voor het visum, mocht ik weer gaan zitten en wachten tot mijn nummer weer werd opgeroepen. Toen ik weer werd opgeroepen kwam ik bij een ander 'glas'. Deze mevrouw was wel Engels en stelde een paar vragen zoals of ik al een gezin had en of mijn ouders het er mee eens waren dat ik dit ging doen. Na de vragen zei ze: Visa Approved en wenste ze me veel succes.:) Was echt heel blij, want ik was nogal zenuwachtig. Kwam ook door al die bewaking daar en omdat het daar gewoon erg streng is. Als er iets verkeerd was gegaan had ik weer een nieuwe afspraak moeten maken en dat zou dan weer een maand duren. En zou ik dus niet naar de VS mogen. Maar ik krijg mijn visum vrijdag toegestuurd dus vanaf dan kan ik weg! Heb er echt heel erg veel zin in. Natuurlijk ga ik iedereen missen. Maar bekijk het zo: het is maar 10 maanden en dan kom ik weer gewoon thuis.:)
Volgensmij was dit het wel voor zover. Oh ja: ik ga mn best doen om zoveel mogelijk van mijn ervaringen te bloggen, maar ik weet nu al dat dat soms dus misschien niet gaat lukken. Just so you know.
Reacties zijn natuurlijk ook van harte welkom. Ik hou je niet tegen.:)
Liefs,
Abonneren op:
Posts (Atom)